Απο ένα email που έλαβα

Η απόσταση ανάµεσα στις δύο ράγες των σιδηροδρομικών γραµµών στις ΗΠΑ είναι 4 πόδια και 8,5 ίντσες (143,5 cm).
Μάλλον παράξενος αριθµός.Γιατί άραγε έχει επιλεγεί το συγκεκριµένο διάκενο;
Διότι ο σιδηρόδροµος στις ΗΠΑ κατασκευάστηκε µε τον τρόπο που είχε κατασκευαστεί ο σιδηρόδροµος στην Αγγλία, από Άγγλους
µηχανικούς που µετανάστευσαν, και οι οποίοι θεώρησαν ότι θα ήταν καλή σκέψη, επειδή θα επέτρεπε να
χρησιµοποιηθούν υπάρχουσες ατµοµηχανές από την Αγγλία.
Και τότε, γιατί οι Άγγλοι κατασκεύασαν τις ατµοµηχανές τους έτσι;
Διότιοι πρώτες σιδηροδροµικές γραµµές κατασκευάστηκαν από τους ίδιους µηχανικούς που κατασκεύαζαν τραµ, στο οποίο χρησιµοποιούσαν
ήδη το συγκεκριµένο διάκενο.
Και γιατί αυτό το διάκενο;Διότι οι κατασκευαστές του τραµ ήταν και κατασκευαστές αµαξών,
που χρησιµοποιούσαν τα ίδια εργαλεία και τις ίδιες µεθόδους.
Γιατί οι άµαξες έχουν αυτό το διάκενο;
Διότι, παντού στην Ευρώπη, και στην Αγγλία, οι δρόµοι είχαν λούκια για τους τροχούς
των αµαξών και ένα διαφορετικό διάκενο θα προκαλούσε διαρκώς ßλάßες στους άξονες.
Και γιατί τα λούκια απέχουν τόσο µεταξύ τους; Οι πρώτες µεγάλες οδοί στην Ευρώπη
είχαν κατασκευαστεί από τους Ρωµαίους, µε σκοπό να µετακινούνται εύκολα οι λεγεώνες τους.
Οι πρώτες άµαξες ήταν οι πολεµικές άµαξες των Ρωµαίων. Οι άµαξες αυτές ήταν ιππήλατες:
τις τραßούσαν δύο άλογα, τα οποία κάλπαζαν δίπλα-δίπλα και έπρεπε να
απέχουν µεταξύ τους, ούτως ώστε το ένα άλογο να µην ενοχλεί το άλλο κατά τον καλπασµό.
Προκειµένου να εξασφαλίζεται η σταθερότητα της άµαξας, οι τροχοί δεν έπρεπε να είναι
ευθυγραµµισµένοι µε τα ίχνη των αλόγων, ενώ δεν έπρεπε να είναι και πολύ αποµακρυσµένοι,
έτσι ώστε να αποτρέπονται τα ατυχήµατα κατά την διασταύρωση δύο αµαξών στην ίδια οδό.

Ιδού λοιπόν η απάντηση στο αρχικό µας ερώτηµα!
Το διάκενο στις ράγες των Αµερικανικών σιδηροδρόµων εξηγείται, αφού 2.000 χρόνια νωρίτερα,
σε µιαν άλλη ήπειρο, οι ρωµαϊκές άµαξες κατασκευάζονταν ανάλογα µε το φάρδος που έχουν τα
καπούλια δύο αλόγων.

Και τώρα, το κερασάκι στην τούρτα:

Υπάρχει και µια προέκταση αυτής της ιστορίας
µε το διάκενο στις ράγιες και τα καπούλια των αλόγων. Αν δει κανείς το Αµερικανικό διαστηµικό
λεωφορείο στην εξέδρα εκτόξευσής του, µπορεί να παρατηρήσει δύο πλευρικές δεξαµενές καυσίµων
που είναι στηριγµένες εκατέρωθεν της κεντρικής δεξαµενής. Η εταιρεία Thiokol κατασκευάζει αυτές
τις δεξαµενές στο εργοστάσιό της στην Γιούτα. Θα ήθελαν να τις κάνουν µεγαλύτερες, αλλά οι
δεξαµενές αποστέλλονται σιδηροδροµικώς στο σηµείο εκτόξευσης. Η σιδηροδροµική γραµµή µεταξύ
του εργοστασίου και του Ακρωτηρίου Κανάßεραλ περνά από µια σήραγγα, κάτω από τα Βραχώδη Όρη. Αυτή η σήραγγα περιορίζει το µέγεθος των δεξαµενών στο πλάτος που έχουν τα καπούλια δύο αλόγων.

Έτσι, το πλέον εξελιγµένο µεταφορικό µέσον του κόσµου, το διαστηµικό λεωφορείο, εξαρτάται από το φάρδος του κώλου ενός αλόγου. Οι τεχνικές προδιαγραφές και η γραφειοκρατία είναι αθάνατες!

Εποµένως, την επόµενη φορά που θα ßρεθείτε να κρατάτε στα χέρια σας παράξενες προδιαγραφές
και θα αναρωτιέστε ποιος κώλος τις επινόησε, θα έχετε θέσει το σωστό ερώτηµα.

Δηλαδή, όλα τα άλογα έχουνε τους ίδιους κώλους; (τί ερώτηση είναι αυτή ρε φίλε μεσημεριάτικα)