ψηνότανε καιρό... όχι λόγο ζέστης, απλά γιατί βαρέθηκε το ασφάλτινο κ ψηνόταν για εντουράδα... ένα καλό βράδυ Παρασκευής λοιπόν, με παίρνει τηλ ο Γιώργος (ο γιατρός με το Paneyropaean) κ μου λέει "νοίκιασα εντουράκι, πάμε βόλτα αύριο"
Μάλλον προσταγή ήταν κ όχι πρόταση, αλλά πως να αρνηθώ σε μια προσφορά "που δεν μπορείς να αρνηθείς"...
Ωραία του λέω, θα χαλάσει ο καιρός αύριο, ότι πρέπει για μας. Και όντως, καλύτερο καιρό δεν θα μπορούσαμε να έχουμε... Το πρωί λίγη βροχούλα, ίσα ίσα να μην έχουμε σκόνη κλπ, σύννεφα να κρατάνε χαμηλά την θερμοκρασία σε όλο το ανέβασμα μέχρι τον Ψηλορείτη, και ήλιο μετά να χαρούμε την επιστροφή! Παραγγελιά μας έκατσε...

Ξεκινάμε, εγώ με το βεστρομ κ ο Γιώργης με ένα KLR650, παρτάλι τελείως, αλλά για παιχνίδι το θέλαμε, από τον Κούλε κ κινάμε για Κρουσώνα. "Πάμε να ανάψουμε ένα κεράκι στην Μονή της Αγιάς Ειρήνης". Οι καλόγριες μας κερνάνε καφέ, ρακή και λουκουμάδες φρεσκότατους! Ότι πρέπει για ένα καλό ξεκίνημα!



ανηφορίχουμε σκληροτράχηλο χωματόδρομο με σημεία με πολύ πέτρα που γλιστράει. Διασταυρώσεις με άλλους χωματόδρομους... ακολουθούμε το ένστικτό μας λίγο πολύ... ο γέρο-Ψηλορείτης αγναντεύει... από 'κει θα πάμε!
Σε ένα περίεργο σημείο μου λέει ο Γιώργης
-Ρε συ, να βγάλω το GPS;
-Όχι βέβαια, του απαντάω
-Γιατί; ρωτάει παραξενεμένος από την αντίδρασή μου.
-Αμα δε χαθούμε δεν θα'χει πλάκα...
-Τότε μέσα!
Συνεχίζουμε με ένστικτο μονάχα, κ η διαδρομή αποκτάει άλλο νόημα! Γίνεται πιο "περιπέτεια". Το βαρύ βεστρομ χοροπηδάει στα βράχια ενώ το KLR ανταπεξέρχεται πολύ ευκολότερα, αν εξεραίσεις το γλίστρημα στη βρεγμένη πέτρα από τα άθλια λάστιχά του... τι περιμένεις από ένα νοικιάρικο... πρέπει να το καβαλήσω να δω πως παει κ αυτό στα χώματα.

Κάνουμε μια στάση στο πλάτωμα, βγάζουμε αέρα από τα λάστιχα του "Πάνθηρα", που το μετατρέπει άρδην. Πλέον πάει πολύ καλύτερα! Αρχίζω όμως να αναρωτιέμαι για το "μικρό" κ να ψήνομαι να το καβαλήσω...



Κ ο Γιώργης γλυκοκοιτάει τον "Πάνθηρα"... βρε καλό φαίνεται τούτο (πρώην βαραντεράς που είχε φαει με το κουτάλι χωματόδρομους...).



Κάνω ένα βολταράκι το μονοκύλινδρο, παρτάλι μεν, το καταχάρηκα δε! Το χαμόγελο μου έχει φτάσει στ'αυτιά!
Αργ'οτερα τα ανταλλάξαμε κ δεν ήθελε κανείς μας να ξεκαβαλήσει του άλλου το μηχανάκι. Ο Γιώργης γιατί ενυπωσιάστηκε από τον Πάνθηρα, κ πως στρίβει, κ πως παει και και και, κι εγώ γιατί ξεπάτωσα το χάρχαλο στο παιχνίδι, στις στροφές και και και.... τα κράνη πρέπει να ξεχείλωσαν από τα χαμόγελα!

Πιάνουμε άσφαλτο, και ο γερο-Ψηλορείτης παίζει μαζί μας, κουκουλώνοντάς μας με ομίχλη. Την κυνηγάμε μέχρη την Νίδα, όπου ο ήλιος λούζει τα πάντα! Ανταλάζουμε μηχανάκια κ πάμε για το πέτρινο εκκλησάκι για πικ-νικ.







Μόνο κάτι τσοπανόσκυλα μας φαυγίζουν εκεί, κ κάτι τουρίστες με ένα νοικιάρικο περνάνε κ μας χαμογελάνε. Δροσούλα, κρουασανάκι, πορτοκαλαδίτσα... μαζεύουμε δυνάμεις για τα επόμενα, κ ανταλάζουμε απόψεις για τα μηχανάκια. Μελετάμε την διαδρομή του γυρισμού κ αποφασίζουμε ότι δεν φάγαμε αρκετό χώμα, ούτε αρκετές στροφές.
-καλά, πάμε Ανώγεια για μπουγάτσα, απο κει πιάνουμε τον παλιό Εθνικό, κ ξέρω ένα χωματόδρομο που βγάζει Φόδελε. Μέχρι τότε θα έχει περάσει κ η ώρα κ την κάνουμε από ΕΟ πίσω.
-Έγινε.



΄Κατεβαίνουμε από Ανώγεια (χωρίς μπουγάτσα, πάνω που ζεσταθήκαμε δεν κάναμε στάση, κ μετά πολλές πολλές στροφές βρ'ισκω τον χωματόδρομο που έλεγα. Κατεβαίνοντας για Φόδελε περνάμε την Μονή του Αγίου Παντελεήμονα, μας κερνάει ο μοναχός καφεδάκι, καθόμαστε στη σκιά των δέντρων, κ την κάνουμε σούμπιτοι για Ηράκλειο.

Το αποφάσισα... μόλις μπορέσω θα πάρω ένα εντουράκι να το σκίσω!

http://img708.imageshack.us/gal.php?g=p1040909x.jpg

κ για του λόγου το αληθές... να το χαμόγελο που λέγαμε...

Φίλλιπα πάντα τέτοια Φίλε!!!!

εεεελα ρε κρουσώνας!

Μπράβο ρε κουζουλοί ε ρε χαμόγελο τα παιδία παίζει ε

Πάντα τέτοια παιδιά !!!

Μπράβο φίλε ,κακοπερνάς βλέπω . Ωραία βολτίτσα

μπραβο ρε κοπέλια,αφου εχετε τα μερη ,δωστε τους να καταλαβουν.

Μπραβο ρε Φιλιππε, πολυ σας γουσταρω.

Την επόμενη φορά με το άλλο όχημα...

καλά έπαιξε εντουροβόλτα χωρίς εμένα?



μπράβο σας