"Οι Ελληνικές Τράπεζες είχαν στην κατοχή τους Ελληνικά ομόλογα τα οποία έπρεπε να εξοφλούνται σε τακτά χρονικά διαστήματα, κατά την ημερομηνία λήξεώς των.

Το Ελληνικό δημόσιο παρέχει και παρείχε εγγυήσεις στις Ελληνικές Τράπεζες για να δανείζονται με χαμηλό επιτόκιο χρήματα από την ΕΚΤ, και προσφάτως κατά το παρελθόν, τα τελευταία έξι (6) χρόνια, κατεύθυνε και οδήγησε μεγάλα ποσά προς τις Τράπεζες, με το επιχείρημα της “ανακεφαλαιοποίησής” τους, της στήριξης του Ελληνικού Τραπεζικού συστήματος.

Τι σημαίνει όμως “ανακεφαλαιοποίηση” των Τραπεζών, επί της ουσίας σημαίνει ενίσχυση με κεφάλαια τις Τράπεζες για να “πληρούν”, να ικανοποιούν, τους όρους και τις προϋποθέσεις τις οποίες ορίζει η διεθνής και η Ευρωπαϊκή νομοθεσία, ούτως ώστε να είναι βιώσιμες ως χρηματοπιστωτικά ιδρύματα-επιχειρήσεις.

Από πού αντλούν τα κεφάλαια αυτά για την ανακεφαλαιοποίησή τους οι Τράπεζες ;;;

Λογικά σκεπτόμενος ο κάθε αναγνώστης μας, θα σκεφτεί, ότι θα έπρεπε να αυτοχρηματοδοτούνται από την δραστηριότητά τους ως επιχειρήσεις αγοράς-πώλησης χρήματος, και στις πελατειακές καταθέσεις, ούτως ώστε να είναι βιώσιμες και υγιείς επιχειρήσεις.

Και εδώ εμφανίζεται η "μεγαλειώδης αντίφαση" και το αίσχος αυτού του πολιτικού συστήματος και της συγκεκριμένης ληστρικής πρακτικής.

Το Ελληνικό κράτος λοιπόν δανείζεται χρήματα από τους διεθνείς τοκογλύφους-πιστωτές μας (ΕΚΤ-ΔΝΤ-ΕΕ κτλ) έντοκα, και τα “δίνει” στις Ελληνικές Τράπεζες υπό μορφή προγραμμάτων στήριξης, για να αυξήσουν την κεφαλαιακή τους επάρκεια, αντί να τα διοχετεύσει στην πραγματική οικονομία της χώρας. Αυτά τα κεφάλαια όμως, των “ανακεφαλαιοποιήσεων”, τα χρεώνεται ο Έλληνας πολίτης ως Δημόσιο χρέος της χώρας, και μέχρι σήμερα τουλάχιστον ούτε "ευρώ" δεν επεστράφη από τις Τράπεζες. Ούτε "τόλμησε" κανείς πολιτικός να θέσει ή να συζητήσει τους "όρους" κάτω από τούς οποίους γίνεται αυτός ο άτυπος "δανεισμός" και με ποιο τρόπο και επιτόκιο θα επιστρέψουν (αν επιστρέψουν) οι Τράπεζες τα χρήματα τα οποία λαμβάνουν ή έλαβαν ως δάνειο από το Ελληνικό Κράτος."